karma i przekąski dla twojego psa

Wśród pasażerów na gapę, którzy mogą towarzyszyć naszym pupilom wyróżniamy ektopasożyty i endopasożyty. Ektopasożyty to rodzaj pasożytów, najczęściej bytujących na sierści psa. Endopasożyty to te pasożyty “wewnątrz”, najczęściej związane z układem pokarmowym, chociaż mogą atakować także układ oddechowy, mogą bytować we krwi i sercu, a nawet w układzie moczowym lub pod skórą. W dzisiejszym artykule opiszę krótko, co możemy znaleźć w psiej sierści.

Najczęstsze ektopasożyty występujące u psów:

1. Pchły - to chyba najczęstszy rodzaj ektopasożytów, który możemy spotkać w psiej sierści. Infestacja jest częsta zarówno u młodych psów, jak i u starszych. Obecność pcheł najczęściej objawia się wysokim świądem, zwłaszcza w okolicy grzbietowo-lędźwiowej. Często w wyniku samouszkodzeń mogą pojawić się zmiany skórne. Niektóre psiaki mogą być uczulone na ślinę pcheł, mówi się wtedy o APZS - alergicznym pchlim zapaleniu skóry. W przebiegu tej choroby może dochodzić do nadmiernego łysienia, stanów zapalnych skóry, nawet z powstawaniem ropni. W takich przypadkach ważna jest regularna profilaktyka przeciwko pasożytom. Warto nadmienić, że jeśli w sierści psa znajdziemy pchły, możemy podejrzewać także infestację tasiemca psiego, ponieważ pchły są jego nosicielami. W przypadku pojawienia się pcheł u zwierzaka ważna jest dezynfekcja posłań pupila i miejsc jego przebywania - pchła w ciągu swojego dobowego cyklu życia na psie spędza jedynie jedną godzinę. Resztę czasu bytuje w środowisku.

2. Kleszcze - wkrótce zawita do nas wiosna, a wraz z pierwszymi promieniami słońca zaczniemy zabierać psiaki na dłuższe spacery. Nie wszyscy wiedzą, że nawet na miejskim trawniku na psiaki będą czekać już przedstawiciele gatunków kleszczy. Optymalna temperatura żerowania kleszczy zaczyna się od 6 stopni. Te ektopasożyty będą odżywiać się krwią zwierzęcia, którego wybiorą na swojego żywiciela. Warto wspomnieć, że nie tylko psiaki są narażone na ich atak. Kleszcze są niebezpieczne także dla ludzi i innych ssaków. Częściej wybierają jednak psy na swoich żywicieli ze względu na wyższą ciepłotę ciała od ludzi. Profilaktyka przeciw kleszczom jest bardzo ważna, ponieważ są one nosicielami wielu chorób. Najczęściej spotykaną jest babeszjoza, która nieleczona jest chorobą śmiertelną. Inne choroby przenoszone przez kleszcze to anaplazmoza, erlichioza czy borelioza.

3. Świerzbowiec uszny i skórny - to dwa rodzaje świerzbowców, które możemy spotkać u naszych pupili. Najczęściej te pasożyty można zaobserwować u psiaków zaniedbanych lub bezdomnych, chociaż spotkałam się z przypadkiem świerzba u psa właścicielskiego. We wspomnianym przypadku właścicieli zaniepokoiło, że po tym jak psiak zaczął się drapać, takie same objawy pojawiły się u Państwa. Świerzbowiec uszny jest pasożytem bytującym w kanałach słuchowych zwierzaka i nie stanowi zagrożenia dla ludzi. Objawami, które mogą nas zaniepokoić to wysoki świąd uszu zwierzaka. W wyniku drapania się może dochodzić aż do samouszkodzeń. W dodatku obecność świerzbu usznego powoduje kumulację w uszach dużej ilości ciemnej, woskowej wydzieliny, która powoduje dodatkowy dyskomfort u zwierzaka. W przypadku świerzbowca skórnego, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana, ten pasożyt może także przechodzić na ludzi. Tutaj objawem jest również wysoki świąd, ale w tym wypadku całego ciała. W wyniku długotrwałej infestacji pasożyta, może dochodzić do stopniowego przerzedzania sierści, aż do powstawania łysych placków. Postawienie rozpoznania stawia się na podstawie badania zeskrobiny skóry.

4. Nużeniec psi - to pasożyt bytujący fizjologicznie w nabłonku skóry psa. Jest tzw. organizmem oportunistycznym, czyli takim, który wywołuje chorobę w przypadku spadku odporności zwierzaka. Najczęściej objawy pojawiają się u zwierząt młodych i starszych, a także w przebiegu różnych chorób, które znacznie obciążają organizm. Może dawać różne objawy, w zależności od tego, w jakim przedziale wiekowym wystąpi. Charakterystycznym objawem są tzw. “okulary nużycowe”, czyli symetryczne wyłysienia wokół oczu psa. Ten rodzaj pasożyta nie jest niebezpieczny dla człowieka, każdy z nas ma swojego “prywatnego” nużeńca.

5. Wszoł psi - najczęściej spotykany u tych bardziej zaniedbanych zwierząt. Inwazja tego pasożyta wywołuje dla zwierzaka duży dyskomfort, charakteryzuje się występowaniem wysokiego świądu i łuszczenia skóry. W sierści psiaka można dostrzec mikroskopijnej wielkości owady o żołtawej barwie.

6. Cheyletiella - inna nazwa tego pasożyta to “łupież wędrujący” ze względu na objawy towarzyszące jego infestacji. Charakterystyczną cechą inwazji cheyletiella jest obecność licznych łusek na skórze zwierzaka, przypominających właśnie łupież. Po przeniesieniu łusek na płaską powierzchnię można dostrzec ich ruch. Inwazji zazwyczaj towarzyszy duży świąd, który nasila się wraz z czasem trwania choroby. Cheyletielloza jest potencjalną zoonozą, co znaczy że i my jako ludzie możemy zarazić się tym pasożytem od naszych pupili.

Regularna profilaktyka

Jak widać na naszych pupili czyha wiele potencjalnych zagrożeń w postaci “pasażerów na gapę” obecnych w sierści. Na szczęście jest na to złota rada, regularna profilaktyka przeciwko pasożytom zapewni naszym zwierzakom wolność od tych przykrych towarzyszy. Na rynku obecnie można znaleźć wiele różnych preparatów służących zarówno profilaktyce jak i leczeniu. Najbardziej znane są obroże, krople lub tabletki. Lekarz weterynarii Twojego psiaka na pewno posiada szeroką gamę tych preparatów i pomoże wybrać najlepszy. W tym wypadku lepiej zapobiegać niż leczyć!